Daniek is draagmoeder voor haar vrienden

Inleiding

• Daniek heeft twee kinderen met haar man
• Haar gezin was compleet, maar ze had de wens nog eens zwanger te zijn en te bevallen
• Haar derde kind groeit op bij zijn vaders 

Vriendschapsband

Ik heb de vaders jaren geleden leren kennen, toen ik mij in draagmoederschap ging verdiepen. Ik heb toen eerst zelf nog mijn dochter gekregen. Daarna wilde ik eigenlijk toch wel heel graag draagmoeder worden. En zij wilden heel graag een kind. Toen zijn we het hele plan gaan uitwerken. Het was heel fijn dat we elkaar al zo lang en zo goed kenden. 

Keuze traditioneel draagmoederschap

Ik heb bewust gekozen voor laagtechnologisch draagmoederschap. Omdat ik het heel belangrijk vind voor de baby dat hij heel duidelijk weet waar hij vandaan komt en omdat ik er geen heel ziekenhuistraject bij wilde laten komen. 

Positieve zwangerschapstest

Ruim een jaar na de geboorte van mijn dochter zijn we begonnen met de inseminaties. Zij leverden het spuitje kant-en-klaar bij mij aan de deur. Vooraf hadden we afgesproken dat ik hen mocht verrassen als ik een positieve test had. Met een smoes gingen we videobellen en kon ik het hen vertellen. Daarna ben ik gelijk naar ze toe gereden en hebben we een hele gezellige avond gehad, om het toch een beetje te vieren. 

Band met de baby

Ik heb een hele fijne zwangerschap gehad. Maar zo makkelijk als ik dacht -dat ik het er wel gewoon even bij kon doen naast mijn eigen gezin- zo werkte het niet. Mijn lijf heeft me wel een paar keer even teruggeroepen. Wat anders was in deze zwangerschap, was dat ik thuis geen voorbereidingen had. Ik hoefde niet na te denken over de naam, kleertjes of een kamertje. Emotioneel was het niet moeilijk. Ik voelde zeker een band en heb ook veel contact gemaakt met de baby. 

Bevalling en kraamtijd

We hadden vooraf besloten dat ik bij hen thuis zou bevallen. Ik wilde graag dat de baby zou worden geboren in zijn eigen huis. En gelukkig wonen we dicht bij elkaar in de buurt. Toen de bevalling begon zijn wij naar hen toe gegaan. Het was heel fijn om mijn man er ook bij te hebben. En ook dat zij naast mij zaten toen hun zoon Mozes geboren werd. Dat was heel mooi. Het was niet moeilijk. Het voelde heel fijn en vertrouwd en ik was ook vooral zo blij voor hen, dat zij vaders werden.

Na de geboorte ben ik daar in de kraamweek gebleven. We vonden het heel belangrijk dat Mozes een zachte overgang zou hebben: van negen maanden bij mij, langzaam naar zijn vaders. Daar hebben we echt de tijd voor genomen. In de twee weken daarna kwam ik om de dag. Dat hebben we rustig afgebouwd. 

Ondersteuning tijdens de zwangerschap

We hadden afgesproken dat zij alle onkosten zouden betalen. Toen het fysiek voor mij zwaarder werd, hebben zij ook de honden-uitlaat-service betaald. Zodat ik niet meer zelf een uur door het bos hoefde te waggelen. Of mijn man dat moest doen nadat hij thuiskwam en voor twee kinderen moest zorgen. Op een gegeven moment hebben we afgesproken dat ik bij elke afspraak met de verloskundige de was zou meenemen. Die kreeg ik dan de volgende keer weer schoon en opgevouwen terug. Daardoor hield ik meer energie over om bijvoorbeeld nog even met de kinderen een Duplo-toren te bouwen. Het kan soms lastig zijn om het te durven zeggen als het zwaarder wordt, maar dit was eigenlijk wel heel erg fijn.  

Rol van de partner

Mijn partner was heel betrokken bij dit proces. Ik ben me eerst zelf in draagmoederschap gaan verdiepen. Daarna zijn we samen gaan zitten en hebben we alle voors en tegens besproken. Omdat we al bevriend waren met de mannen, was het voor hem ook heel makkelijk. Omdat hij het zelf ook zo leuk en mooi vindt om vader te zijn, wilde hij ook dat geluk voor een ander niet in de weg staan. Daarbij scheelde het ook dat ik relatief makkelijke zwanger ben, met relatief weinig kwaaltjes. Maar natuurlijk moest hij tijdens de zwangerschap wel een stapje harder bijzetten. 

Betrokken op afstand

Ik ben heel betrokken bij Mozes en hij speelt ook een belangrijke rol binnen mijn gezin. Voor ons voelt dit zo heel fijn. Andere draagmoeders geven hier misschien een andere invulling aan. Mozes mag mij straks ook gewoon mama noemen. Ik vind het niet moeilijk, maar juist fijn dat ik genetisch DNA met Mozes deel. Ik voel me ook echt zijn moeder. En voel dezelfde liefde voor hem als voor mijn kinderen die wel bij mij opgroeien. Ik zie hem nu iedere week. Ik zal niet de moeder zijn die hem iedere dag naar school brengt, in bad stopt en verhaaltjes voorleest. Maar ik ben er wel op de belangrijke momenten in zijn leven.  

Verrijking voor het gezin

Het heeft mij en mijn gezin ontzettend veel moois gebracht. We voelen ons, in plaats van vrienden, ook echt familie. Ik vind het fijn dat ik ook echt mag uitdragen dat er andere gezinsvormen zijn. Dat je meerdere ouders kunt hebben. Dat Mozes bij zijn vaders woont en wij hier, maar dat we toch met elkaar verbonden zijn. Dat is echt een verrijking voor ons allemaal.