Lynn was draagmoeder voor het tweede kindje van haar vriendin

Inleiding

• Lynn is moeder van vier kinderen
• Haar vriendin had een grote wens voor een tweede kind
• Lynn bood aan draagmoeder te zijn 

Nadenken over draagmoederschap

Ik ben naar mijn man Dirk gestapt en heb het met hem besproken. Ik ben op internet verder onderzoek gaan doen en heb toen ook contact gehad met een draagmoeder die ook hoogtechnologisch had gedragen. Daarna hebben we met zijn allen afgesproken en toen heeft Marion nog een keer haar verhaal gedaan voor Dirk. Dirk zei daarna: “De keuze is aan jou, want het is jouw lijf. Maar wat mij betreft zeg ik doen”. Ik dacht precies hetzelfde. Die avond hebben we hen gebeld. We zijn het toen samen verder gaan onderzoeken en hebben hier heel veel over gepraat.  

Lastige gesprekken

Die gesprekken waren soms best lastig. Bijvoorbeeld of we wel of geen punctie zouden laten doen. Bij mijn kinderen heb ik dat nooit gedaan. Ik vond dat die keuze nu bij Marion en Bart moest liggen. Maar aan de andere kant was het wel mijn lijf. Stel dat er een afwijking zou worden geconstateerd. Zou ik dan achter een abortus staan? Dat soort gesprekken hebben we tot in detail gevoerd. Dat we het er van tevoren zo uitgebreid met elkaar over hebben gehad, gaf mij rust en vertrouwen. 

Intens traject

Toen de behandeling startte merkte ik wel hoe intensief het was. In twee weken tijd moest ik vier of vijf keer op en neer voor echo’s. De embryoplaatsing was zo gepiept. Twee weken later mag je dan testen en wisten we dat de eerste embryoplaatsing gelukt was.  

Andere zwangerschap

Deze zwangerschap was heel anders dan mijn eerdere zwangerschappen. Over het algemeen gingen al mijn zwangerschappen goed. Maar toch voelden alle kwaaltjes nu zwaarder. Omdat ze nu ook mijn gezin belasten. Terwijl ik dacht: “Ik heb hiervoor gekozen”. In het begin was ik echt misselijk en heb ik flink last gehad van mijn bekken. Het is wel een belasting geweest. Ik vond het moeilijk om hulp toe te laten en toe te geven dat het allemaal niet lukte. Maar ik had ook een fantastische omgeving en Marion en Bart hebben veel overgenomen en ondersteund. Emotioneel was het ook anders. Normaal kijk je uit naar het moment dat de baby er is. Nu had ik dat allemaal niet. Als ik hem voelde, was ik blij dat het goed met hem ging, maar er was toch ook afstand. Het was wel echt anders dan met je eigen kind. 

Contact met andere draagmoeders

Via een Facebookgroep had ik gedurende het traject contact met andere draagmoeders. Een hele fijne vraagbaak als het even niet lekker ging of als ik juist ergens heel trots over was. Heel fijn om erkenning te vinden bij vrouwen die meegemaakt hebben wat jij meemaakt. En dat je niet uniek of de vreemde eend in de bijt bent.

Bevalling

Na een paar onrustige dagen met voorweeën heeft de verloskundige mij gestript. Die avond braken mijn vliezen. Toen hebben we Marion en Bart gebeld en zijn we naar het ziekenhuis gegaan. In de verloskamer was er rust. Het was heel anders, maar met dezelfde rust en het vertrouwen als bij mijn eigen kinderen. Dirk en ik hebben het echt samen kunnen doen als een team, zoals wij gewend waren. Dat was wat ik nodig had. Marion en Bart gaven ons daarvoor de ruimte en toch waren ze ook dichtbij. Dat heb ik als heel fijn ervaren.  

Toen Mees werd geboren, is hij gelijk naar Marion gegaan, in het bed naast mij. Nadat ik bijgekomen en opgefrist was, heb ik Mees bij mij gekregen. Dat was echt een heel mooi moment. Dat je met z’n allen heel gelukzalig naar zo’n kleintje staat te kijken.  

Kraamtranen

Na de geboorte wilde ik gewoon met mijn eigen gezin thuis zijn. Ik heb een hele fijne kraamweek gehad. Ik wilde even niemand zien. Ik moest alles even rustig laten bezinken. Het is ook erg zwaar geweest, omdat je lijf dan toch zegt “ik mis iets”. Je hormonen en emoties nemen het dan even over. We hebben toen intensief contact met elkaar gehad en ook kunnen videobellen. Dat heeft me toen heel erg goed gedaan.  

Op bezoek

Na een week zijn we met de kinderen op bezoek gegaan. Dat was gewoon keileuk. Toen voelde ik me alweer een heel stuk de oude. De kinderen wilden Mees allemaal vasthouden. Dirk heeft ook een tijd met hem gezeten. Dat maakte mijn hart ook een beetje vol. Mijn dochter vond het zo leuk voor Jasmijn dat zij grote zus was geworden. Ja, hier hadden we het voor gedaan! 

Tip voor andere draagmoeders

Als draagmoeder is het goed om ook voorbereid te zijn op de periode na de bevalling. Tijdens de zwangerschap draait het vaak om jou en jouw zwangerschap. Maar het is belangrijk daarin ook de wensouders niet te vergeten. En op het moment dat de baby er is, is het ook natuurlijk dat de aandacht dan daar- en naar de wensouders uitgaat. Dat kan best heftig zijn. Ook met wat hormonen met je kunnen doen. Ik vond dat zelf niet vervelend. Ik had mijn gezin en daarmee ben ik helemaal compleet, maar wees daarop voorbereid.  

Lees ook het verhaal van Marion

Het verhaal van Marion