Gerlinde Doneerde Haar Eicel in een Draagmoedertraject

• Gerlinde heeft samen met haar man twee kinderen
• Zij doneerde haar eicellen voor een bevriend mannenstel
• Gerlinde is ook bevriend met de draagouders

Kinderwens van Vrienden

Gerlinde: Ik ken Kasper en Paul al heel lang en wist dat zij een kinderwens hadden. Zij waren lange tijd bezig geweest met co-ouderschap, maar dat was na ruim vijf jaar niet gelukt. Op een gegeven moment vertelde Kasper dat een gezamenlijke vriendin had aangeboden dat zij draagmoeder wilde zijn. Toen heb ik spontaan gezegd dat ik wel eiceldonor wilde zijn.

Eiceldonor Worden

Kasper en Paul hebben mij toen gevraagd of ik daar serieus over na wilde denken en dat heb ik gedaan. Ik heb er met mijn man over gepraat en met een aantal anderen, maar niet met heel veel mensen. Omdat ik zelf eigenlijk vrijwel direct dacht dit is iets wat ik wil doen. Er waren wel wat leeuwen en beren die op de weg werden gezet door anderen en ook wel door mezelf. Maar vooral in gesprekken met mijn man hebben wij besproken wat is nou realistisch en toen zijn die angsten eigenlijk al snel aan de kant gezet.

Daarna ben ik weer met Kasper en Paul in gesprek gegaan. Zij wilden vooral ook weten hoe ik er instond en wat mijn wensen waren. Ik wist eigenlijk vanaf het begin al dat ik geen actieve rol wilde spelen in het leven van het kind. Maar dat ik het wel met enige regelmaat wilde zien zodat het kind mij goed zou kennen. En dat het verhaal altijd duidelijk zou zijn. 

Eiceldonor, Draagmoeder en Wensouders: Een Echt Team

Ik ken de draagmoeder ook omdat wij uit dezelfde vriendengroep komen. Wij zijn toen ook vrij snel een keer met zijn allen bij elkaar gekomen en hebben het met elkaar besproken. De drie stellen met alle kinderen.  En wat ik heel erg leuk vind is dat het ook echt een teamgevoel werd. We zijn er ook echt altijd met z’n allen voor gegaan en dat voelde heel fijn. 

Traject: IVF draagmoederschap met eiceldonatie

Het was een heel gedegen traject waarbij veel verschillende aspecten van tevoren zijn gecheckt. We kregen een psychologische screening, een gezondheidscheck om te kijken of ik genoeg eieren zou kunnen leveren en we hebben een aantal dingen op papier gezet met behulp van een advocaat. Na ruim een jaar kregen we groen licht van de kliniek om het traject door te zetten.

Hormonen en Eicelpunctie

Toen ik ongesteld was geworden ging ik naar de kliniek waar werd gekeken of er genoeg eitjes klaarlagen. Ik kreeg hormonen mee en moest elke avond een spuit zetten. Na negen dagen werd de voortgang van de groei van de eieren gecontroleerd. Toen de groei goed bleek te zijn kreeg ik een pil die ervoor zou zorgen dat er een eisprong plaats zou vinden. Toen ging ik terug naar de kliniek en vond de eicelpunctie plaats. Dat was niet prettig, maar gelukkig snel voorbij. 

De Zwangerschap en Geboorte

We hadden een gezamenlijke appgroep waarin alles werd gedeeld wat er gebeurde. Na de eerste plaatsing kreeg de draagmoeder een miskraam. Daar waren we allemaal wel van ontdaan. Ik besefte me nog meer dat ik heel graag wilde dat het zou lukken. Dat was juist wel een hele mooie bevestiging. Toen de draagmoeder nog een keer zwanger bleek te zijn en het goed bleef gaan waren we vooral heel enthousiast. Ik was niet bij alle afspraken, maar bij de 20-weken echo was ik er wel bij en dat was een heel bijzonder moment. Aan het einde van de zwangerschap moest er een draaipoging plaatsvinden en waren alle mannen ziek. Toen ben ik met de draagmoeder meegegaan naar het ziekenhuis en dat was ook wel heel leuk om daar samen te zijn.

Omdat het uiteindelijk een keizersnede werd wist ik wanneer de geboorte plaats zou vinden en kon ik er snel bij zijn. Max is in de ochtend rond tien uur geboren. Ongeveer een uur later kwam de draagmoeder met alle mannen en de baby terug naar de kraamkamer waar ik al was. Dat was heel bijzonder om hen zo snel te zien. Ik voelde heel veel vreugde voor Kasper en Paul. Ik vond het heel bijzonder dat hij geboren was. Ik was heel blij.

Bonusbroertje

Sinds de geboorte heb ik hem gemiddeld een keer per maand gezien of iets minder. Dat vind ik fijn. Ik zie hem met enige regelmaat en we krijgen een hoop foto’s en filmpjes. Max voelt echt als het kind van Kasper en Paul. Ik heb voor hem niet de moedergevoelens zoals ik die voor mijn eigen kinderen heb, maar ik vind het altijd heerlijk om hem te zien. Mijn kinderen vinden het ook hartstikke leuk om hem te zien en willen hem graag vasthouden. Ze noemen hem soms hun bonusbroertje, maar ze missen hem ook niet als ze niet bij hem in de buurt zijn. Wij hebben de kinderen er altijd bij betrokken en verteld wat er precies ging gebeuren. Ze vinden het leuk maar verder ook niet heel bijzonder. Minder bijzonder dan wij het misschien vinden. Dat maakt het juist ook heel leuk, dat zij het zo normaal vinden dat je dit kunt doen. Kinderen zijn daarin denk ik heel open minded. 

Reacties uit de Omgeving

Van te voren waren er ook wel mensen die zich afvroeg of het voor een vrouw moeilijker zou zijn om een eicel af te staan als voor een man om sperma af te staan. Ik heb mezelf natuurlijk ook afgevraagd hoe dat zou gaan. Maar omdat ik het kind niet droeg was er voor mij genoeg afstand. 

Er waren ook mensen die dachten dat het niet in het belang van het kind zou zijn. Maar ik vond onderzoek dat aantoont dat kinderen uit regenbooggezinnen minsten zo gelukkig waren als kinderen uit andere gezinnen. En ik wist dat het kind goed terecht zou komen bij Kasper en Paul en dat zij het liefdevol zouden opvoeden. Bovendien zal het kind altijd weten die de biologische moeder is en wie de draagmoeder is. Eigenlijk komt het kind terecht in een soort grotere familie. Daar heb ik alle vertrouwen in. 

Wat ik Vrouwen die Eiceldonatie Overwegen Wil Meegeven?

Wat ik andere vrouwen zou adviseren die overwegen om eiceldonor te worden is: luister heel goed naar je gevoel. Als je teveel twijfels hebt of teveel spanning voelt, doe het dan niet. Maar andersom ook, laat je niet afschrikken door wat andere mensen zeggen. Als jij denkt: “ik kan dit, ik heb een compleet gezin en dat gun ik anderen mensen ook”, volg dan je gevoel.